“วัดเฉลิมพระเกียรติวรวิหาร”

“วัดเฉลิมพระเกียรติวรวิหาร” เป็นวัดที่พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงสร้างขึ้นเป็นวัดสุดท้ายในรัชกาลก่อนที่พระองค์จะสวรรคต เริ่มสร้างเมื่อปี พ.ศ.2390 ณ บริเวณนิวาสสถานเดิมของพระอัยกา (ตา) พระอัยกี (ยาย) และสมเด็จพระศรีสุลาลัยพระบรมราชชนนี เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติ แด่ทั้ง 3 พระองค์ และพระราชทานนามว่า “วัดเฉลิมพระเกียรติ” โดยโปรดเกล้าฯ ใหเสร้างกำแพงแก้วและป้อมปราการทั้งสี่มุมดูสง่างาม เพราะในอดีตพื้นที่นี่เคยเป็นที่ตั้งของป้อมปราการเก่าแก่มาก่อน การก่อสร้างวัดเฉลิมพระเกียรติแล้วเสร็จสมบูรณ์ในสมัยรัชกาลที่ 4

สถาปัตยกรรมของวัดเฉลิมพระเกียรติ อาทิ พระอุโบสถ มีรูปแบบไทยผสมจีนตามแบบพระราชนิยม มี “พระพุทธมหาโลกาภินันทปฏิมา” พระพุทธรูปปางมารวิชัย หล่อด้วยทองแดง เป็นพระประธาน ซึ่งรัชกาลที่ 3 โปรดให้ขุดแร่ทองแดง ที่ อ.จันทึก จ.นครราชสีมา มาหล่อพระพุทธรูปขนาดใหญ่เพื่อนำไปประดิษฐานเป็นพระประธานประจำในพระอุโบสถแห่งนี้

ส่วนวิหารทางด้านใต้ของวัดเรียกว่า “วิหารพระศิลาขาว” รัชกาลที่ 4 โปรดให้อัญเชิญมาประดิษฐานในพระวิหาร  เมื่อปี พ.ศ.2401 จึงทำให้นิยมเรียกวิหารหลังนี้ว่าวิหารพระศิลาขาว

ใกล้ ๆ กัน เป็นที่ตั้งของวิหารหลวง มี “พระพุทธปฏิมาชัยวัฒน์” เป็นพระประธาน ตกแต่งด้วยศิลปะแบบไทยปนจีน จิตรกรรมฝาผนังภายในเขียนสีเป็นลายดอกไม้ร่วงสีอ่อนหวานเหมือนกับในพระวิหาร ด้านหลังโบสถ์มองออกไปจะเห็นเจดีย์สีขาวดูโดดเด่น เป็นเจดีย์ทรงลังกา มีความสูงจากฐานถึงยอดประมาณ 45 เมตร ภายในบรรจุพระบรมธาตุ