แต่ในปี พ.ศ.2268 น้ำได้เซาะตลิ่งใกล้เข้ามาจนพระพุทธรูปใกล้จะพังลงน้ำ ขุนนางข้าราชการได้ทูลเสนอพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระให้รื้อออกแล้วสร้างใหม่ แต่พระยาราชสงครามผู้ถนัดเรื่องช่าง และเป็นผู้ขุดคลองโคกคามที่คดเคี้ยวให้เป็นเส้นตรง ขอรับอาสาย้ายเข้ามาให้ห่างจากตลิ่งโดยไม่ทำให้พระพุทธรูปเสียหาย พระเจ้าอยู่หัวท้ายสระไม่ทรงเชื่อว่าจะย้ายพระพุทธรูปใหญ่และหนักขนาดนั้นได้ แต่พระยาราชสงครามรับรองด้วยชีวิต
ผนวกกับพระราชาต่างคณะก็ไม่เห็นด้วยที่จะทุบพระพุทธรูปทิ้ง พระเจ้าอยู่หัวท้ายสระจึงโปรดฯ ให้ชะลอองค์พระเข้ามาให้ห่างจากฝั่งตามคำทูลเสนอ พระยาราชสงครามเริ่มงานชะลอองค์พระให้ห่างฝั่งโดยขุดดินใต้ฐานให้เลื่อนไปบนท่อนซุงที่กลิ้งไป เมื่อถึงที่อันเหมาะแล้ว พระเจ้าท้ายสระจึงได้สร้างวิหารครอบไว้จนถึงปัจจุบัน
สำหรับตำนานเรื่องพระพุทธไสยาสน์ ที่มีการจารึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร คือ พระพุทธไสยาสน์ วัดป่าโมก พูดได้ จารึกโดย พระครูปาโมกข์มุนี เจ้าอาวาสวัดป่าโมก ซึ่งเหตุอัศจรรย์ที่ถูกจารึกไว้ในสมัยรัตนโกสินทร์ เมื่อคราวพระปาโมกข์มุนี (หลวงปู่เจิม) เป็นเจ้าอาวาสยุคนั้นได้เกิดอหิวาตกโรคขึ้น ท่านบันทึกเหตุการณ์นี้ในวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ.2448
เวลาประมาณ 6 โมงเย็น โดยอุบาสิกกาเหลียน อยู่บ้านเอกราช แขวงป่าโมกผู้หลานของพระภิกษุโต ซึ่งจำพรรษาอยู่ที่วัดป่าโมก ได้เข้ามากราบขอพรพระพุทธไสยาสน์ให้พระโตหายป่วย พลันอุบาสิกาเหลียนก็ได้ยินเสียงดังมาจากพระอุระขององค์พระนอน บอกสูตรยารักษาโรคให้ 2 สูตร คือ ยาบัด กับยาคุม อุบาสิกาเหลียนจึงนำสูตรยาดังกล่าวมาต้มให้พระภิกษุโต ซึ่งป่วยเป็นอหิวาตกโรคฉัน ปรากฏว่าพระภิกษุโตหายจากอหิวาตกโรคอย่างน่าอัศจรรย์
นอกจากนี้ มีมณฑปพระพุทธบาทสี่รอยจำลอง ประดิษฐานอยู่ในหอไตร
-ข้อมูลเสริม-
วัดป่าโมกวรวิหาร เป็นการรวม 2 วัดเข้าด้วยกัน คือ “วัดตลาด” กับ “วัดชีปะขาว” สมัยก่อนทั้งสองวัดนี้เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธไสยาสน์ ซึ่งมีการสันนิษฐานกันว่าสร้างขึ้นในสมัยสุโขทัย โดยลอยน้ำมาจมอยู่หน้าวัด ชาวบ้านบวงสรวงแล้วชักลากขึ้นมไว้ริมฝั่งแม่น้ำ
วัดป่าโมกวรวิหาร ตั้งอยู่ที่หมู่ 4 ตำบลป่าโมก อำเภอป่าโมง จังหวัดอ่างทอง ริมแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งตะวันตก
phetchannews 