แม่ปลื้มเป็นชาวบ้านธรรมดา อยู่ริมน้ำชานพระนคร ไม่มีลูกหลาน อาศัยอยู่ลำพัง วันหนึ่งสมเด็จพระนเรศวรพายเรือมาแต่พระองค์เดียวท่ามกลางสายฝน พอเสด็จมาถึงเห็นกระท่อมยังมีแสงตะเกียง เวลานั้นค่ำอยู่ จึงได้แวะขึ้นมาในกระท่อม เมื่อแม่นางปลื้มเห็นชายฉกรรจ์เสื้อผ้าเปียก จึงได้กล่าวต้อนรับด้วยความมีน้ำใจ แต่พระองค์ท่านเสียงดังตามบุคลิกของนักรบชายชาตรี แม่ปลื้มจึงกล่าวเตือนว่า “ลูกเอ๋ยเจ้าอย่าเสียงดังนักเลย เวลานี้ค่ำมากแล้วเดี๋ยวพระเจ้าแผ่นดินท่านทรงได้ยินจะโกรธเอา”พระองค์กลับตรัสด้วยเสียงดังว่า “อยากดื่มน้ำจันทน์ ข้าเปียกฝน ข้าหนาว อยากได้น้ำจันทน์ให้ร่างกายอบอุ่น” ยิ่งทำให้แม่ปลื้มตกใจขึ้นมากอีก เพราะวันนี้เป็นวันพระ แม่ปลื้มได้กล่าวว่า “ถ้าเจ้าจะดื่มจริงๆ เจ้าต้องสัญญาไม่ให้เรื่องแพร่หลาย เดี๋ยวพระเจ้าแผ่นดินรู้จะอันตราย” พระนเรศวรรับปาก แม่ปลื้มจึงหยิบน้ำจันทน์ให้กิน สมเด็จพระนเรศวรได้ประทับค้างคืนที่บ้านของแม่ปลื้มเช้าเสด็จกลับวัง ต่อมาได้จัดขบวนมารับแม่ปลื้มไปเลี้ยงในวัง ด้วยความที่แม่ปลื้มเป็นคนเมตตา จงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์ หลังจากแม่ปลื้มเสียชีวิต สมเด็จพระนเรศวรจัดงานศพให้สมเกียรติ และบูรณะวัดสร้างเพื่ออุทิศให้แม่ปลื้ม และให้นามว่า “วัดแม่นางปลื้ม” พระประทานของที่นี่ คือ หลวงพ่อขาว
ที่ตั้ง : ถนนชีกุน ต.คลองสระบัว อ.พระนครศรีอยุธยา จ.พระนครศรีอยุธยา 13000
phetchannews 