อุโบสถหลังเก่าวัดชลอ จ.นนทบุรี

อุโบสถหลังเก่าของวัดสร้างขึ้นประมาณ พ.ศ.2300 เป็นอาคารขนาดใหญ่ก่ออิฐถือปูนอยู่ในผังสี่เหลี่ยม อุโบสถลักษณะทรงไทยรูปเรือสำเภาโบราณ มีอาคารโถงเป็นมุขด้านหน้าอุโบสถ ชั้นหลังคาประกอบด้วยช่อฟ้า ใบระกาและหางหงส์ ที่หน้าบันตกแต่งด้วยปูนปั้นลายพันธุ์พฤกษาอย่างสวยงาม เป็นลักษณะศิลปกรรมสมัยอยุธยา-ต้นรัตนโกสินทร์ หน้าบันเป็นรูปพระพุทธเจ้าและพระสาวก พระประธานในอุโบสถเป็นพระพุทธรูปหินทรายแดง ขนาดหน้าตักกว้าง 3 ศอก 9 นิ้ว รอบฐานมีเสมาอยู่ทั้ง 8 ทิศ กรมศิลปากร ประกาศขึ้นทะเบียนโบราณสถานวัดชลอ ในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 96 ตอน 97 วันที่ 16 มิถุนายน 2522

ทั้งนี้ “วัดชลอ” ไม่ปรากฏแน่ชัด แต่มีเรื่องเล่าว่า วัดนี้สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนปลาย สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในราว พ.ศ.2275 ในรัชสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ส่วนคำว่า “ชลอ” เล่าว่า อาจมาจากกคำว่า “ช้ารอ” เพื่อเตือนเรือที่แล่นผ่านเพราะน้ำเชี่ยว ต่อมาเพี้ยนเป็น “ชลอ”

วัดตั้งอยู่ริมคลองบางกอกน้อย หรือเดิมเรียกว่า คลองลัดบางกรวย ขุดขึ้นใน พ.ศ.2081 ในรัชสมัยสมเด็จพระมหาจักรพรรดิแห่งกรุงศรีอยุธยามีตำนานเล่าถึงการสร้างวัดว่า เมื่อพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศเสด็จพระราชดำเนินทางชลมารคผ่านคลองลัดบางกรวย ทรงทอดพระเนตรเห็นว่าบริเวณนี้น่าจะสร้างวัดขึ้นมาสักวัดหนึ่ง เพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวบ้าน แต่เนื่องจากที่บริเวณนี้เป็นคุ้งน้ำเชี่ยว ในอดีตเคยมีเรือสำเภาล่มและมีคนจมน้ำตายเป็นอันมาก รวมถึงการก่อสร้างก็เป็นไปอย่างยากลำบากเพราะอุปสรรคมากมาย แม้เมื่อสร้างเสร็จก็เกิดฟ้าผ่าลงกลางโบสถ์

ต่อมาพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศได้มีพระสุบินนิมิตไปว่ามีชายชราชาวจีนมากราบทูลขอให้พระองค์ทรงปลดปล่อยดวงวิญญาณของพวกตนที่ตายเพราะเรือล่ม โดยชายชาวจีนคนนั้นได้กล่าวว่าอยากให้พระองค์สร้างโบสถ์เป็นรูปเรือสำเภา ต่อมาเมื่อโบสถ์นี้สร้างเสร็จก็ไม่เกิดเหตุอาเพศใดๆ อีก

ส่วน “อุโบสถเรือสุพรรณหงส์” เป็นอุโบสถหลังใหม่ที่ริเริ่มสร้างขึ้นเมื่อปี 2526 โดยดำริของพระครูนนทปัญญาวิมล (หลวงพ่อสุเทพ) อดีตเจ้าอาวาสวัดชะลอ ผู้ซึ่งมีกิตติศัพท์เลื่องลือในด้านการรักษาโรค โดยเฉพาะโรคไซนัส อีกทั้งท่านยังเป็นผู้พัฒนาวัดชลอจากวัดเก่าทรุดโทรมให้มีความเจริญรุ่งเรืองมาจนปัจจุบัน

ตั้งอยู่ที่ ถ.บางกรวย-ไทรน้อย ต.วัดชลอ อ.บางกรวย จ.นนทบุรี